مقاله مذکور به جستجوی نویسندگانی می پردازد که بیش از ۷۲ مقاله در سال دارند یعنی به طور میانگین هر پنج روز یک مقاله علمی داشته اند. بر اساس ادعای مقاله هیچگونه شاهدی مبنی بر اینکه نویسندگان فوق عملکرد نادرستی داشته باشند یافت نشده است. پس راز چاپ کردن این تعداد مقاله توسط ۹۰۰۰ نویسنده در جهان چه چیزی می تواند باشد و چگونه این تعداد نویسنده توانسته اند به این تعداد مقاله در سال دست یابند.
در مکاتبه ای که با ۲۶۵ نفر از نویسندگان فوق صورت گرفت پاسخ های جالبی بدست آمد که برخی از آنها مشترک بودند به طور کلی این نویسندگان راز مقالات زیاد را در موارد زیر می دانند.
- کار سخت
- عشق و علاقه به تحقیقات
- تنها چند ساعت خواب در شبانه روز
- مدیریت و رهبری یک تیم تحقیقاتی
- مشارکت در پروژه های بزرگ
- گسترش همکاری ها
- راهنمایی تعداد زیادی از پژوهشگران جوان
- تحقیق در زمینه های متعدد
سوال دومی که در این زمینه مطرح می شود این است که این مقالات اغلب در چه رشته هایی به چاپ می رسند.
بیش از هشتاد درصد یعنی ۷۸۸۸ نویسندگانی که این تعداد مقاله علمی در سال داشته اند در رشته فیزیک ذرات و فیزیک انرژی بالا بوده اند و به طور کلی در پروژه هایی همکاری داشته اند که بیش از هزار پژوهشگر در انها همکاری دارند. پس از آن بیشترین تعداد مربوط به پژوهشگران رشته های علوم پژشکی و علوم زیستی بوده است و رشته های مربوط به علم مواد و کریستالوگرافی در جایگاه بعدی قرار دارند.
اما چرا این رشته ها بیشترین تعداد مقالات را برای این پژوهشگران به دنبال داشته اند.
فیزیک ذرات و فیزیک انرژی بالا اغلب مربوط به پروژه های بین المللی نظیر پروژه سرن بوده است که در آنها بیش از هزار پژوهشگر با هم همکاری دارند. در مقالات این پژوهشها اغلب نام صدها تا هزاران پژوهشگر به عنوان نویسنده وجود دارد. در علوم پزشکی و علوم زیستی نیز قرار دادن ده ها تا صدها نام به عنوان نویسنده در مقاله معمول است.
اما در مورد علم مواد و کریستالوگرافی وضعیت متفاوت است. مقالات اغلب تعداد بسیار محدودی از نویسندگان را به همراه دارند. اما این مقالات که اغلب شامل ارائه پارامترهای ساختاری مواد گوناگون می باشد فقط در ژورنال های خاصی که مخصوص گزارش این ساختارها هستند به چاپ رسیده اند به عنوان مثال در یک مورد یک نویسنده ۶۰۰ مقاله را فقط در یک ژورنال به چاپ رسانده است. بدیهی است که ارائه ساختار کریستالوگرافی را می توان زمینه ای انحصاری در نظر گرفت که بیشتر در اختیار گروه خاصی از محققین قرار دارد که بنابر شناخته شدن شان در این ژورنال ها مشتریان ثابت این ژورنالها به حساب می آیند.
سوال دیگر در مورد توزیع جغرافیایی این نویسندگان می باشد
در بررسی حدود ۲۶۵ نفر از این پژوهشگران ۳۷ نفر یعنی حدود ۱۹ درصد از کشور امریکا قرار دارند. پس از آن آلمان و ژاپن به ترتیب با ۲۸ و ۲۷ نفر در صدر گروه قرار دارند. چین و کره نیز در این فهرست تعداد بالایی دارند و در این فهرست ۱۳ و ۷ پژوهشگر از مالزی و عربستان به چشم می خورد که در این چهار مورد اخر می توان گفت حمایت های تشویقی و جوائز نقدی بی تاثیر نبوده اند.
سوال دیگری که در این مقاله سعی شده به آن پاسخ داده شود این است که هر یک از این پژوهشگران در چه بازه زمانی این تعداد مقاله را داشته اند.
از لیست ۲۶۵ نفری که برای بررسی این مورد انتخاب شدند حدود ۱۰۰ نفر کمتر از دو سال توانسته اند در این لیست باشند و پس از آن تعداد مقالات آنها افت داشته است.
۱۵۴ نفر دو سال یا بیشتر این تعداد مقاله را تکرار کرده اند و ۶۹ نفر نیز با بیشتر از چهار سال در فهرست مورد نظر جای داشته اند
نکته جالب توجه اینجاست که اغلب پژوهشگران در رشته های علوم زیستی و علوم پزشکی سن بین ۳۰ تا ۴۰ سال داشته اند. در حالیکه در بقیه رشته ها روند خاصی در این زمینه وجود ندارد.
موضوع دیگری که در اینجا جالب به نظر می رسد زیاد بودن تعداد افرادی است که استاد تمام (پروفسور) بوده و مدیریت پروژه یا هدایت تیم پژوهشی را بر عهده داشته اند. وجود نام این افراد در لیست مذکور می تواند به دلیل این تصور در بین پژوهشگران باشد که شاید وجود نام این افراد در مقاله های پژوهشی فرآیند پذیرش و چاپ مقاله را تسریع می کند.
به طور کلی می توان این طور نتیجه گیری کرد که در اغلب این موارد دلایل مختلفی نظیر رشته تحصیلی، زمینه تحقیقاتی، مشارکت در پروژه های بین المللی، هدایت و رهبری تیم پژوهشی و حمایت های تشویقی و جوایز نقدی می تواند عامل تاثیر گذار برای قرار گرفتن نام یک پژوهشگر در لیست نویسندگان پر کار باشد اگرچه در هر صورت پشتکار، علاقه، کار سخت و کم خوابی نیز پیش نیاز تمام این موارد هستند.
اما سوال اصلی اینجاست که ایا تمام افرادی که نام آنها در لیست اسامی یک مقاله قرار می گیرد نویسنده مقاله محسوب می شوند و به راستی هر یک از اسامی چه نقشی در مقاله داشته اند.
می توان گفت معیارهای تعیین شده توسط کمیته بین المللی ویراستارانِ ژورنالهای پزشکی ونکوور، بهترین تعریف را از نویسنده مقاله ارائه می دهد و شاید بهترین تعریف موجود در این زمینه باشد.
انها بیان می کنند که نویسنده یک مقاله چهار کار را باید انجام دهد:
- حداقل باید در طراحی یا هدایت قسمتی از آزمایشها یا تحلیل داده ها نقش داشته باشد.
- در نوشتن مقاله و بازبینی آن کمک کرده باشد.
- آخرین نمونه چاپ شده مقاله را تایید کرده باشد.
- مسئولیت پذیری لازم در زمینه محتویات مقاله را بر عهده بگیرد.
در بررسی و خوداظهاری که از حدود پنجاه پژوهشگر با این تعداد مقاله به عمل آمد ۵۵ درصد بیان داشته اند که بیشتر از سایر اسامی نویسندگان در تهیه مقاله شرکت داشته اند. جالب است که یکی از این افراد اعلام کرد که هیچگاه این مقالات را به عنوان مقاله خود در نظر نگرفته و هیچیک از این تعداد مقاله را در رزومه پژوهشی خود قرار نداده است.
نتیجه گیری که از این پژوهش بدست می آید این است که یک پژوهشگر صرفا با تکیه بر توان علمی و تحقیقی و با پشتکار و علاقه شدید می تواند در یکسال تعداد مقالات زیادی را داشته باشد هر چند تعداد این مقالات به هیچ وجه مشخص نیست. اما داشتن تعداد مقالات بسیار زیاد که تعداد آن بیشتر از ۷۲ مقاله در سال باشد علاوه بر توان علمی، نیاز به توان مدیریتی، همکاری گسترده و زمینه های تحقیقاتی خاص دارد.
ترجمه از : خانم دکتر مریم عنافچه عضو محترم هیات علمی دانشگاه الزهرا
مقاله دانشمندان پرکار چگونه سالانه بیش از هفتاد مقاله منتشر می کنند