پژوهشگران دانشگاه "هاروارد"، نوعی حسگر پوشیدنی ابداع کرده‌اند که می‌تواند اختلال رشد کودکان را در مراحل ابتدایی پیش‌بینی کند.
به گزارش ایسنا و به یورک الرت، کودکانی که نابالغ به دنیا می‌آیند، اغلب معلولیت‌هایی در نوروموتور و رشد شناختی خود دارند. بهترین راه برای کاهش تاثیرات این نوع معلولیت‌ها، بررسی آنها با کمک مجموعه آزمایش‌های شناختی و حرکتی است اما سنجش دقیق و ثبت عملکردهای حرکتی کودکان، می‌تواند فریبنده باشد. معمولا کودکان نوپا تمایلی به استفاده از ابزار پوشیدنی ندارند.
پژوهشگران "دانشگاه هاروارد" (Harvard University)، یک حسگر پوشیدنی نرم و غیرسمی ابداع کرده‌اند که به دست متصل می‌شود و حرکت دست و انگشتان را می‌سنجد.
نکته مهم و جدید در مورد حسگر این است که سمی نیست و یک محلول بسیار رسانا را در خود جای داده است. "سیی ژو"(Siyi Xu)، نویسنده ارشد این پروژه گفت: ما ماده رسانای جدیدی را ابداع کرده‌ایم که قابلیت رسانایی آن، بیشتر از محلول‌های پیشین است و داده‌های واضح‌تری ارائه می‌دهد.
این محلول، از پتاسیم یدید که یک مکمل معمول غذایی است و گلیسیرین که یک افزودنی متداول غذایی است، تشکیل می‌شود. گلیسیرین پس از طی کردن یک دوره کوتاه ترکیب، ساختار کریستالی پتاسیم یدید را می‌شکند و با شکل دادن یون‌های پتاسیم و یدید، ماده را رسانا می‌سازد.
ژو افزود: ساخت حسگرهای نرم زیست‌سازگاری که پیشتر ابداع شده‌اند، رسانایی کمی دارند و این موضوع موجب می‌شود داده‌های حسگر واضح نباشند. فرآیند آماده‌سازی این حسگرها، حدود 10 ساعت زمان می‌برد اما حسگر ما تنها به 20 دقیقه زمان برای آماده شدن و به دست آوردن داده‌های واضح نیاز دارد.
در طراحی این حسگر جدید، نیاز کودکان هم در نظر گرفته شده و حسگر روی سر انگشت قرار می‌گیرد. "یوجین گلدفیلد"(Eugene Goldfield)، استادیار علوم رفتار و از پژوهشگران این پروژه گفت: ما اغلب می‌بینیم کودکانی که زود به دنیا می‌آیند یا به اختلالات رشد مبتلا هستند، پوست حساسی دارند. این حسگر با قرار گرفتن روی انگشت می‌تواند اطلاعات دقیقی ارائه دهد.
وی افزود: تشخیص در مراحل ابتدایی می‌تواند به درمان ناتوانی‌های رشد کمک کند و این حسگر، مزایای بسیاری در این زمینه خواهد داشت که در حال حاضر در دسترس نیستند.
این حسگر، ابتدا روی دست بزرگسالان آزمایش شد و پژوهشگران در نظر دارند آزمایش آن روی دست کودکان را نیز آغاز کنند.
این پژوهش، در مجله "Advanced Functional Materials" به چاپ رسید.