دانشمندان دانشگاه هاروارد به عنوان راهی برای مقابله با گرمایش جهانی، بر روی یک روش مبدعانه برای تبدیل کربن دی اکسید به کربن مونوکسید کار می کنند و یک سیستم پایدار برای این کار توسعه داده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از هاروارد، امروزه ۹۷ درصد از دانشمندان اقلیم معتقدند که انسان به طور چشمگیری جو زمین را تغییر داده و گرمایش جهانی یکی از بزرگترین تهدیدات برای بشریت است.

محققان در سرتاسر جهان در حال حاضر سخت به دنبال راه‌های نوآورانه برای مقابله و جبران برخی از آسیب‌های وارده به زمین هستند.

"هائوتیان وانگ" یکی از محققان موسسه رولند در دانشگاه هاروارد یک سیستم بهبود یافته برای استفاده از برق تجدیدپذیر برای تبدیل کربن دی اکسید(CO2) به کربن مونوکسید(CO) به منظور استفاده در فرآیندهای صنعتی ایجاد کرده است.

هدف این است که یک روز دنیا بتواند گازهای گلخانه‌ای را که از مکان‌هایی مانند نیروگاه‌ها تولید می شوند، از راکتورهای کاتالیزوری عبور دهد. این راکتورها، گازهای گلخانه‌ای را به سوخت‌هایی تبدیل می کنند که تنها اکسیژن منتشر می کنند.

اثر گلخانه‌ای

گازهای گلخانه‌ای مانند کربن دی اکسید و متان، گرمایی را که تلاش می کند از جو زمین فرار کند، گیر می اندازند. مقدار معینی از این گازها در زمین نقش مهمی در حیات این سیاره ایفا می کنند.

با این وجود، حضور بیش از حد گازهای گلخانه‌ای می تواند سیستم‌های طبیعی زمین را مختل کند و تنظیم آب و هوا توسط زمین را تحت تاثیر قرار دهد.

خداحافظ CO2

با ایجاد یک بهبود در یک سیستم که در سال ۲۰۱۷ پیشنهاد شده بود، دستگاه‌ها یا سلول‌های جدید می توانند برای مبارزه با CO2 در صنایع تولید کننده گازهای گلخانه‌ای مورد استفاده قرار گیرند.

سیستم کاهش CO2 الکتروکاتالیتیک کوچک، گاز گلخانه‌ای را می‌گیرد و از طریق یک فرآیند پایدار، آن را به مواد شیمیایی مفید تبدیل می کند.

"وانگ" این فرآیند را در مجله Press Cell توضیح می دهد و می‌گوید: ایده امیدوار کننده این است که این دستگاه‌ها را می توان به نیروگاه‌های زغال سنگ یا سایر صنایع که CO2 زیادی تولید می کنند، متصل کرد.

وی افزود: حدود ۲۰ درصد از این گازها، CO2 هستند، بنابراین اگر شما بتوانید آنها را به این سلول‌ها منتقل کنید و آن را با برق پاک ترکیب کنید، به طور بالقوه می توان به صورت پایدار مواد شیمیایی مفیدی را از این مواد زائد تولید کرد.

البته این سیستم در حال حاضر زمان زیادی صرف می کند و محققان به دنبال تسریع آن هستند.

در واقع، وانگ نشان داد که فقط یک سلول ۱۰ در ۱۰ سانتیمتری می تواند از CO2، تا چهار لیتر CO در ساعت تولید کند. این فرآیند به دلیل مقیاس کوچک و هزینه کم، هیجان‌انگیز است، چرا که منجر به توسعه طیف گسترده‌ای از امکانات در آینده نزدیک می شود.

وانگ می گوید: در نهایت ممکن است روزی برسد که صنعت بتواند کربن دی اکسیدی را که اکنون در جو آزاد می شود را جذب کند و آن را به محصولات مفید تبدیل کند.